Ασχέτως τι πιστεύει κανείς για το μνημόνιο, η «εντολή» του λαού δεν ήταν «ξεκάθαρα αντιμνημονιακή». Σαφώς υπήρξε αποδοκιμασία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και της πολιτικής του μνημονίου (ότι σημαίνει αυτό) αλλά 40% των ψηφοφόρων ψήφισαν υπέρ του μνημονίου και 32% συμπολιτών μας ψήφισαν τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα. Ο κ. Τσίπρας οφείλει να δείξει σεβασμό τουλάχιστον σε αυτούς τους ψηφοφόρους και την επιλογή τους και όχι να απαιτεί δηλώσεις μετάνοιας σαν να βρισκόμαστε στη δεκαετία του ’50. Ναι, κέρδισε μια μεγάλη εκλογική αναμέτρηση και μια ισχυρή θέση στη Βουλή και στη χώρα, αλλά στην ίδια χώρα που κέρδισε η Χ.Α., στην ίδια χώρα που ένας στους τρεις απαξίωσαν την πολιτική στο σύνολό της. Μην κοροϊδεύετε λοιπόν τον κόσμο με δικαιολογίες τύπου «θέλουν να μας φορτώσουν την καυτή πατάτα». Καλή η αντιπολίτευση εκ του ασφαλούς αλλά εσείς ζητήσατε ψήφο εξουσίας. Κυβερνήστε λοιπόν, ζητήστε ψήφο ανοχής στην εφαρμογή της δικής σας πολιτικής και με στελέχη δικής σας επιλογής (θα σας την δώσουν). Αν δεν θέλετε ή δεν μπορείτε τότε ας πάμε σε εκλογές να τελειώνουμε με αυτόν τον εμπαιγμό. Και κάτι ακόμα. Η πεποίθηση πως αν μας χαρίσουν το χρέος θα εξαφανιστούν τα ελλείμματα δεν είναι σοβαρή πολιτική θέση, είναι άγνοια. Η άποψη πως είμαστε ζωσμένοι με εκρηκτικά και αν γίνει το κακό θα τινάξουμε την υπόλοιπη Ευρώπη στον αέρα δεν είναι εθνικό όραμα. Είναι μαχαλομάγκικη ανοησία.
Filed under: Το φελέκι μου |
feleki.wordpress.com 
Απο τη μια τα νουμερα απαιτουν σεβασμο στις μνηνονιακες αποψεις, σ’ ενα περιβαλλον που κερδισε η χα τη δημαρ και το 1/3 αποδοκιμασε την πολιτικη στο συνολο της και απο την αλλη απαιτεις το 17% να κυβερνησει μ’ εναν εκλογικο νομο που δινει 50 εδρες εξτρα στη νδ. Μετα απο αυτες τις «αριθμητικες» πραξεις για δες ποιος σε κοροϊδευε με αδυνατες διαπραγματευσεις.
Εγώ λέω το εισόδημα και η ιδιοκτησία να ποινικοποιηθεί.. Πέρα από την πλάκα – συμφωνώ με τα γραφόμενα.
Είναι πραγματικά κωμικοτραγικό να βλέπεις μια καρικατούρα του Ανδρέα με κάτι λιγότερο από 17% να το παίζει αντάρτης με αποκριάτικα φυσεκλίκια και ευρωπαϊκό φερετζέ…Και τουλάχιστον ο Ανδρέας ως απατεώνας ήταν φαινομενικά απέναντι στην Ευρώπη αλλά ευτυχώς είχε και κάποια Ευρωπαϊκή ατζέντα και τον αναγνώριζαν και 2-3 ηγέτες. Ο Αλέξης καταφέρνει κάτι ακόμη χειρότερο… να είναι το ακριβώς ανάποδο. Προσχηματικά με την ΕΕ, ουσιαστικά ΚΚΕ και βάλε και από ατζέντα και αναγνωρισιμότητα ας μην το σχολιάσουμε.
Κάποτε δήλωνα περίεργος να δω τι θα βγάλει η γενιά μου καθώς ήταν η πρώτη που μεγάλωνε μακριά από πολιτικές εντάσεις και πείνα. Σύντομα οι προσδοκίες μου προσγειώθηκαν μιας και οι περισσότεροι αποδείχτηκαν μαλθακοί συνεχιστές της σαβούρας της γενιάς του Πολυτεχνείου, αδύναμοι ή αρνούμενοι να ανατρέψουν το γελοίο οικογενειακό-οικονομικό μοντέλο «άραξε και το Δημόσιο σε περιμένει, παντρέψου και έρχεται το εφάπαξ». Τα πνευματικώς μαμμόθρεφτα λοιπόν (κάθε ηλικίας) αυτού του συστήματος που εδώ και τόσα χρόνια επιβραβεύει την αδράνεια και τιμωρεί την πρωτοπορία και τη σκέψη, βρήκαν φιλικό οικοσύστημα στο «λεφτά υπάρχουν και παραυπάρχουν» του ΣΥΡΙΖΑ, του Καμμένου και του κάθε πικραμένου του στυλ «Χαρίζω χρέη, κάνω τις ανηφόρες κατηφόρες και παιδιά θα σας κάνω γιατί είμαι καρπερός».
Σε αυτές τις εκλογές ελλείψει ισχυρού μεταρρυθμιστικού σχήματος και σε συνδυασμό με τις ανόητες Πασοκικές (και από ΓΑΠ) συγνώμες και τη Σαμαρική σαλάτα, η ψήφος κατευθύνθηκε απροκάλυπτα στα μορφώματα που αναδεικνύουν όλα τα κουσούρια της Ελληνικής κοινωνίας που πατώνει σε όλες τις μετρήσεις στην Ευρώπη εδώ και χρόνια αλλά κάνει ότι δεν βλέπει. Ο μάστορας που δεν κόβει αποδείξεις, ο τύπος στο ΙΚΑ που κάνει κομπίνες, ο άλλος στην πολεοδομία που κάνει το ίδιο, ο φαρμακοποιός που θέλει κλειδωμένο επάγγελμα και κέρδος, οι φωτόπουλοι του Δημοσίου, οι Λυμπερόπουλοι των διαφόρων συντεχνιών, και πόσοι άλλοι ακόμη δεν θέλουν καμία αλλαγή και η θολούρα των τελευταίων εκλογών και των Τσιπρικών ακροβασιών τους κάνουν το χατίρι. Σε συνδυασμό δε με το γεγονός ότι οι πατριώτες ΟΛΩΝ των οικονομικών στρωμάτων που έβγαλαν τα λεφτάκια τους έξω και περιμένουν δραχμή για να κονομήσουν είναι ουκ ολίγοι τότε το μίγμα γίνεται ακόμη πιο εκρηκτικό.
Χρόνος για σκύψιμο κεφαλιού δεν υπάρχει και το σχήμα που θα κινητοποιήσει αυτό που έλεγα «βουβή πλειοψηφία (;) της λογικής» πρέπει να δημιουργηθεί χθες. Θα το καταφέρει ο Μάνος; Μακάρι. Προσωπικά δεν ήθελα ατέρμονες εκλογικές αναμετρήσεις αλλά με αυτή τη σύνθεση το Κοινοβούλιο δεν πάει πουθενά. Έξω ο Ραγκούσης μέσα ο Κοντογιαννίδης…ο Αλέφαντος θα έκανε καλύτερες αλλαγές.
Όσοι έμειναν βουβοί στις τελευταίες και δεν ψήφισαν είδαν το αποτέλεσμα – ας πρόσεχαν. Αν θα κάνουν πλειοψηφικό ρεύμα θα δείξει στις επόμενες (μάλλον άμεσες) εκλογές. Ένα σωστό σχήμα σε αυτό το ρευστό σκηνικό μπορεί να το κερδίσει το ράλλυ άμεσα και να σώσει την παρτίδα. Διαφορετικά…όσοι είναι της ηλικίας του Αλέξη και πάνω θα ζήσουν για δεύτερη φορά το Παπανδρεϊκό τσίρκο του 80 με ρητορική 70 και ακόμη μικρότερη αγοραστική δύναμη. Ευτυχώς ο συγχωρεμένος ο Παπαγιαννάκης δεν θα ζήσει το δράμα. Δυστυχώς λείπει, περισσότερο από ποτέ…
Η ακρότητα έχει ένα καλό. Κινητοποιεί. Παρόλο που η περιφορά της εντολής ως κούπα πρωταθλήματος από τον Αλέξη μας πήγε πολύ πίσω, θα ξυπνήσει τις μάζες που κακώς έμειναν αδρανείς την κρίσιμη στιγμή. Δεν θα παίζει για πολύ μόνος στο καφενείο των δημοσκοπήσεων επειδή προσφέρει πολιτικά παραισθησιογόνα.
Υ.Γ. Και αυτό το αστειάκι με το λεφτά υπάρχουν (το οποίο δεν ειπώθηκε ποτέ ακριβώς έτσι – δείτε το βίντεο) ας το κρατήσουμε για τον εαυτό μας. Αρκετά περίγελος γίναμε με τα αστεία ως ανύπαρκτα οικονομικά προγράμματα που ψηφίσαμε και τα νούμερα που βάλαμε στη Βουλή. Θυμίζουμε τύπο που έχει στραμμένη την κάννη στον κρόταφό του και ουρλιάζοντας «θα σας φάω ρε» πατά τη σκανδάλη.
Ορέστη, συμφωνώ μέχρι κόμματος στο σχόλιό σου. Από ολόκληρο σχολείο, ίσως να είμαστε μόνο οι δυο μας που – είκοσι χρόνια μετά- βλέπουμε τα γεγονότα με αυτή την οπτική.
Να’σαι καλά Γιώργο…φοβάμαι και γω ότι ισχύει η μοναξιά που περιγράφεις. Περί μοναξιάς έγραφα (πριν μισό χρόνο περίπου) το εξής:
http://orestistrips.blogspot.com/2011/11/blog-post.html
Θέλω να πιστεύω ότι στο σωστό κάλεσμα θα αποδειχθεί ότι δεν είμαστε τόσο μόνοι τελικά…
@ Ορέστη: Να είστε καλά! Πιο εμπεριστατωμένη κριτική δεν θα μπορούσε να γίνει.
Εγώ πάντως δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υποκλίνονται οι πάντες στο 17% του Τσίπρα. Κατά την άποψή μου -απολύτως μειοψηφική, φοβάμαι- οι εκλογές δεν θα ήταν αναπόφευκτες, αν ήταν δυνατόν να συγκροτηθεί κυβερνητική συμμαχία με άξονα την αποτροπή της εξόδου της χώρας από το ευρώ -ίσως και την ΕΕ. Αυτό είναι το ζωτικό (πιο ζωτικό δεν γίνεται) σήμερα ζήτημα και όχι η αντίθεση τμήματος της Αριστεράς με το δικομματισμό. Αν κάποιοι έμπαιναν μπροστά και αναλάμβαναν αυτή τη μέγιστη ευθύνη, χωρίς να υπολογίζουν το προσωπικό και κομματικό τους τομάρι, ίσως να υπήρχε ελπίδα να σωθεί η ευρωπαϊκή παρτίδα.
Προλαβαίνω την ένσταση: Μα θα επικρατούσε κοινωνική αντίδραση και πάλι θα έπρεπε να προκηρυχτούν εκλογές, με πιθανόν πιο ενισχυμένο τον ΣΥΡΙΖΑ.
Απαντώ: Και τωρα, μετά τις μάλλον αναπόφευκτες άμεσες εκλογές το ίδιο και χειρότερο θα αντιμετωπίσουμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει τα ποσοστά για αυτοδύναμη κυβέρνηση -όμως ως πιο ενισχυμένος θα μπορεί να σπεκουλάρει περισσότερο για φαλκίδευση της λαϊκής βούλησης, κυβέρνηση Τσιριμώκου κλπ-, ενώ θα τεθεί έτσι κι αλλιώς θέμα κυβερνητικών συμμαχιών, όπως σήμερα. Επομένως, στο ίδιο σημείο θα βρεθούμε ή και χειρότερο.
Εν τω μεταξύ όμως, ο κίνδυνος της καταστροφής μεγιστοποιείται.
@ Αλίκη: Ευχαριστώ,
Αν δεν σχηματίσουμε ισχυρό πολιτικό φορέα τώρα ως αντίβαρο στην τρέλα δεν ξέρω αν έχει ιδιαίτερο νόημα να κάνουμε λογικές υποθέσεις πάνω σε μια παλαβή κατάσταση.
Προσωπικότητες υπάρχουν, κοινό υπάρχει…