Περί ΔΗΜΑΡ το ανάγνωσμα

Με αφορμή τις διεργασίες που γίνονται για το σχηματισμό κυβέρνησης ή την εκ νέου προσφυγή στις κάλπες, φαίνεται πως η ΔΗΜΑΡ αποτελεί το βασικό παράγοντα στις εξελίξεις. Και εξηγούμαι:

Ο ελληνικός λαός στις εκλογές της 6ης Μαίου εκφράστηκε αντιμνημονιακά και κατέστησε το ΣΥΡΙΖΑ κύριο εκφραστή του αντιμνημονιακού μετώπου. Ως εκ τούτου μία ενδεχόμενη κυβέρνηση χωρίς την παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ δε θα είχε νομιμοποιητική βάση στη συνείδηση του εκλογικού σώματος και θα προκαλούσε μεγαλύτερη πόλωση από την ήδη υπάρχουσα. Η λύση που προτείνει ο Κουβέλης για οικουμενική κυβέρνηση με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ, με δεδομένη την αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο (πώς θα μπορούσε άλλωστε μετά την καθίζηση που υπέστη) αλλά και την αμηχανία της ΝΔ, βάζει στο κεντρικό κάδρο της πολιτικής τρεις βασικές παραμέτρους:

Α) Η ήττα του δικομματισμού ανέδειξε την ανάγκη για κυβερνήσεις συνεργασίας.

Β) Η Αριστερά καλείται να πάρει πια την ευθύνη της άσκησης της εξουσίας και να ξεβολευτεί από την ασφαλή θέση της μειοψηφούσας αντιπολίτευσης.

Γ) Η όλη συζήτηση αρχίζει να ξεφεύγει από το στείρο δίπολο Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο και να προσανατολίζεται στη συμμετοχή μας στο ευρώ ή όχι, στην ανάγκη για μεταρρυθμίσεις, στην επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου, στην ανάπτυξη.

Στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και στις μέρες που θα ακολουθήσουν η ΔΗΜΑΡ έχει στα χέρια της μια μεγάλη ευκαιρία: να εκφράσει το ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς, που εν απουσία του ΠΑΣΟΚ και με σημάδια πανικού από τις ανερυθρίαστες δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, γοητευμένων από το προσφιλές άθλημα της κωλοτούμπας, δεν βρίσκει τα απαραίτητα εχέγγυα σταθερότητας.

Ο «παπανδρεϊκός» λαϊκισμός του Τσίπρα θα συνεχιστεί μέχρι και τις επόμενες εκλογές (αν φυσικά γίνουν) προς εσωτερική κατανάλωση καθώς στις επαφές του με τους «κουτόφραγκους» ο λόγος του γίνεται πιο στρογγυλεμένος.

Η ΔΗΜΑΡ από την άλλη μπορεί να αποκτήσει το πλεονέκτημα της πολιτικής δύναμης που θα συμβάλλει στη σταθερότητα αρκεί ο λόγος της να είναι ξεκάθαρος και να προβάλει με σαφή τρόπο τις θέσεις της περί Ευρώπης και μεταρρυθμίσεων.

Μέχρι στιγμής τα στελέχη της φαίνεται ότι το κάνουν θέτοντας μάλιστα την αντζέντα της πολιτικής συζήτησης ενοχλώντας τους υποστηρικτές του αντιμνημονιακού μετώπου που έχουν μάθει να συνδιαλέγονται με συνθηματολογικές κραυγές. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η διαδικτυακή επίθεση που δέχεται με χλευαστικά σχόλια και μαχαλομαγκίστικες απειλές. Αντιγράφω μερικές που ψάρεψα από το facebook σε προφίλ της ΔΗΜΑΡ:

«Κουφάλες, προδότες, δοσίλογοι, της χώρας ξεφτίλες, γερμανορουφιάνοι, παλιοκάφροι, αφιλότιμοι, ο νέος εφιάλτης της Ελλάδας, αριστερός Καρατζαφέρης, ανέντιμοι, ανθέλληνας, δολοφόνος των Ελλήνων, φασίστας, μυρμήγκι με φτερά, χρυσαυγίτες με κοστούμια, ηλίθιοι, καθίκια, βόδια, πόσα και τί ναρκωτικά πήρατε;, νέος προδότης, τι του τάξανε;, μαλάκας, Ντροπή ρε κότες, Θα τους κάψω όπου τους βρω, Κουβέλαινα, Φώταινα, κωλοτούμπας, ανίκανοι, πουλημένοι, σκουλήκι, αχ κουβελάκι κουβελάκι ξύλο που θα το φας (με φωτογραφία ενός κουνελιού με το πρόσωπο του Κουβέλη!), γερμανοτσολιάς, μαιντανός (με φωτογραφία που λέει ο Φώτης παέι με όλα), σκατόφατσες, θα φύγετε με ελικόπτερα, λούγκρες, πουστράκια, ξεπουλημένοι, να βγούμε στους δρόμους κι εκεί να μετρηθούμε, όλοι έξω από τα γραφεία της ΔΗΜΑΡ αυθόρμητα όπως στις παρελάσεις, Πόσο πήγε η Αποστασία;, κλέφτες, λαμόγια, ασελγείτε πάνω στον λαό, βρομερή κουφάλα….»

Η ΔΗΜΑΡ λοιπόν, βρίσκεται στην πιο κρίσιμη στιγμή της ολιγόχρονης ιστορίας της. Μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου που επιζητεί μια νέα, ελληνική σοσιαλδημοκρατία με ευρωπαϊκό προσανατολισμό; Ίδωμεν.