Η Χρυσή Αυγή είναι πολιτικός αντίπαλος;

Αν υπάρχει ακόμα περιθώριο για κάποιο consensus σ’ αυτήν την κοινωνία, θα πρέπει να αποδειχτεί με κάτι κοινό ενάντια στα βδελύγματα με τα μαύρα. Εμείς δε θα σταματήσουμε την προσπάθεια μέχρι η Χρυσή Αυγή να βγει μια για πάντα στο περιθώριο. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο θα φιλοξενούμε απόψεις που θεωρούμε ότι κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση.

Σήμερα λοιπόν, γράφει για το Φελέκι η Φωτεινή Χατζή, την οποία και ευχαριστούμε.

Η Χρυσή Αυγή δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως πολιτικός αντίπαλος, γιατί δεν είναι τέτοιος· είναι κοινωνικός και πολιτισμικός εχθρός και έτσι οφείλουμε να του φερόμαστε.

Δεν έχει νόημα να αυταπατάται κανείς ότι η προβολή των θέσεών της μπορεί να την αποδομήσει. Αντίθετα, όπως απεδείχθη, την ισχυροποιεί, επειδή ακριβώς οι ψηφοφόροι της δεν αντιλαμβάνονται το βάρος των λέξεων ρατσισμός, εθνοκάθαρση, πογκρόμ κλπ. Δεν αποθαρρύνονται από τη φυσική ή λεκτική βία, τις απειλές και το φασισμό, δεν γελάνε με τις βλακείες τους, δεν εξανίστανται με την παραποίηση της ιστορίας, δεν σοκάρονται από τις δολοφονικές επιθέσεις, δεν, δεν, δεν. Γιατί, πολύ απλά, οι ψηφοφόροι τους δεν διαφέρουν από τους εκπροσώπους τους, παρά μόνο στο θράσος. Πιστεύουν τα ίδια πράγματα, συμπεριφέρονται με παρόμοιο τρόπο, έχουν τις ίδιες ψυχικές ανωμαλίες.

Το χρυσαυγιτισμό δεν τον πολεμάς ούτε με επιχειρήματα, ούτε με διάλογο. Η ελληνική δημοκρατία πρέπει επιτέλους να αντιληφθεί ότι βρίσκεται σε άμυνα και προτού κάνει το επόμενο βήμα, δηλαδή να απελευθερώσει επιτέλους την παιδεία από τον εμμονικό εθνικισμό που μας έφερε ως εδώ, να λύσει το άμεσο πρόβλημά της με την ψήφιση ενός νόμου που θα κηρύξει τη σπείρα αυτή παράνομη. Και δεν είναι ούτε επικίνδυνο, ούτε απολυταρχικό, ούτε αντισυνταγματικό, ούτε μακιαβελικό. Είναι στοιχειωδώς και απολύτως δημοκρατικό.