«Αν ψηφίσω ΔΗΜΑΡ, θα επιλέξω τον Μάνο Ματσαγγάνη.»

Συζητούσα μ’ ένα φίλο τις προάλλες και τον ρώτησα τι θα ψηφίσει. Μου είπε αυθόρμητα: «Τον Μάνο Ματσαγγάνη». «Δηλαδή ΔΗΜΑΡ» του ανταπάντησα. «Όχι» επέμενε, «τον Μάνο Ματσαγγάνη». Με αφορμή τη σύντομη στιχομυθία άρχισα να σκέφτομαι ότι δεν έχει κι άδικο που επιμένει στο πρόσωπο και όχι στο κόμμα.

Υποθέτω ότι πολλοί είναι αυτοί (ιδιαίτερα από το λεγόμενο «κεντροαριστερό» χώρο) που θα ψηφίσουν την 6η Μαίου κάποιο κόμμα αλλά θα το κάνουν με βαριά καρδιά. Μια κάποια λύσις λοιπόν, είναι να επιλέξουν συγκεκριμένα πρόσωπα κατά προτίμηση νεοεισερχόμενα στην πολιτική, που ήδη εκτιμούν για το λόγο που εκφέρουν. Θεωρώ εξάλλου ότι ήρθε η στιγμή να αποσυρθούν όσοι αντλούσαν δύναμη από τον κομματικό μηχανισμό, αξιοποιούσαν πελατειακά δίκτυα και είχαν καπαρώσει τις βουλευτικές τους καρέκλες.

Ήρθε όμως και η στιγμή να μην αφήσουν και οι ίδιοι η ψηφοφόροι να χαθεί η ψύχραιμη και στηριγμένη σε λογικά επιχειρήματα και όχι άναρθρες κραυγές πολιτική θέση˙ να μη χαθεί ο χώρος του κέντρου. Ήδη ο δημόσιος λόγος έλκεται από τα δύο άκρα και ακούμε απίθανες αρλούμπες μόνο και μόνο γιατί ο κόσμος έχει σιχαθεί τα δύο κόμματα εξουσίας.

Η εμφάνιση της ΔΗΜΑΡ ενώ γέννησε ελπίδες στους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους, σχετικά σύντομα αυτοί άρχισαν να φυλλοροούν και να μουδιάζουν από την αμηχανία. Δε θα ήθελα να αναφερθώ στους λόγους, ήδη το ‘χουν κάνει πολλοί και καλύτερα από μένα. Εντούτοις υπάρχουν υποψήφιοι στα ψηφοδέλτια της που αξίζουν την είσοδο στη Βουλή καθώς εκφράζουν με τρόπο καθαρό, τολμηρό χωρίς φανφάρες και κομματικές κατευθύνσεις τις απόψεις τους. Προσωπικά ξεχωρίζω τον Μάνο Ματσαγγάνη που όσο καιρό τον διαβάζω (πριν ακόμα δηλώσει την υποψηφιότητά του) με δυσκολία βρίσκω σημεία στα οποία μπορώ να διαφωνήσω μαζί του. Για όσους δεν τον γνωρίζουν μια επίσκεψη στο προσωπικό του blog: http://myelectiondiary.blogspot.com/ θα ήταν αρκετά διαφωτιστική.

Αυτό πάντως που θέλω να πω με αφορμή την υποψηφιότητα του Μάνου Ματσαγγάνη ή του χ τύπου Ματσαγγάνη, είναι ότι υπάρχουν υποψήφιοι στον κεντροαριστερό χώρο με δυναμικές left-liberal απόψεις που κάνουν τη διαφορά και μπορούν να λειτουργήσουν ως μοχλός πίεσης στις ηγεσίες των κομμάτων τους για μία μετάβαση από «αρχαïκές» απόψεις περί διακυβέρνησης της χώρας, τις οποίες όλοι έχουμε βαρεθεί να ακούμε, σε προτάσεις με ρεαλισμό, χωρίς ευθυνοφοβία και προπάντων με διάθεση σύγκρουσης με το «παλιό». Όταν αυτή τη στιγμή η ρευστότητα και η ανασφάλεια της ελληνικής κοινωνίας οδηγεί τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή και τον Πάνο Καμμένο σε ρυθμιστή των πολιτικών δρώμενων, όταν ο χώρος του Κέντρου έχει χάσει την εκπροσώπησή του και όλοι ρέπουν προς τα άκρα, τότε είναι περισσότερο από ανάγκη να εκλεγούν άνθρωποι που διακρίνονται για την ψυχραιμία τους, την ειλικρινή θέληση να δουλέψουν, τη άδολη συμμετοχή τους στην πολιτική, άνθρωποι που θα σκύψουν το κεφάλι γιατί γνωρίζουν πραγματικά ότι η εκλογή τους δε θα σημαίνει εξουσία αλλά υπηρεσία στους πολίτες.