Κατά του Μνημονίου, υπέρ του Πριονίου;

Δεν το κρύβουμε: εκπλαγήκαμε ευχάριστα από την ανακοίνωση στήριξης των υποψηφιοτήτων Καμίνη και Μπουτάρη από το ΠΑΣΟΚ. Είναι μια υπερκομματική πρόταση που στοχεύει στην ανατροπή πολυετών προβληματικών  καθεστώτων στους δυο μεγαλύτερους δήμους της χώρας.

Ζώντας στο Δήμο της Αθήνας και οι τρεις Φελέκιοι, με πολιτικές θέσεις που εκκινούν από διαφορετικές αφετηρίες, θεωρούμε θετική την κίνηση του ΓΑΠ να στηρίξει ως υποψήφιο για το Δήμο τον κο Γ. Καμίνη. Ας δούμε το γιατί:

To πρόβλημα με το Νικήτα Κακλαμάνη δεν μόνο είναι η ακροδεξιά προέλευσή του (δεν είναι μακρινές οι μέρες που πρότεινε να προσαρτήσουμε τη Βόρεια Ήπειρο, ούτε είναι τυχαία η ολόθυμη στήριξη Καρατζαφέρη). Αλλά ότι είναι ο χειρότερος εκπρόσωπος μιας 24ετούς μονοκομματικής κυριαρχίας σε έναν πολύπαθο δήμο: κενολόγος, κοσμικός, ματαιόδοξος («η Αθήνα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από πόλεις όπως η Ρώμη ή η Νέα Υόρκη, δήλωσε ανερυθρίαστα»), εχθρός του πρασίνου, ανύπαρκτος: ένας αναμφίλεκτα κάκιστος δήμαρχος. Η πόλη είναι μπροστά μας: πιο άσχημη, γκρίζα, επικίνδυνη βαλτωμένη και ανέλπιδη από ποτέ. Η ανάγκη για ανατροπή της πεφυσιωμένης κακοδιοίκησής του Ν.Κ. είναι επιτακτική.

Δεν ξέρουμε ακριβώς τι έχει να κομίσει ο Γ. Καμίνης, ούτε τι προτείνει. Θα περιμένουμε και θα δούμε. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι μπορεί να ενώσει διαφορετικών αποχρώσεων πολίτες και να φέρει οριζόντια τομή στο πολιτικό σκηνικό˙ ότι είναι ένα μη κομματικό πρόσωπο με πλούσιο βιογραφικό, προοδευτικές ιδέες, το οποίο εργάστηκε για χρόνια σε ένα χώρο που ασχολούνταν με τα καθημερινά προβλήματα του πολίτη και τις παθογένειες του ελληνικού δημοσίου. Καμία σχέση με αυτοπεριχαρακωμένες παλαιοπασοκικές υποψηφιότητες τύπου Παπουτσή και Σκανδαλίδη, ας πούμε.

Όσο για τα δυνάμει ποσοστά; Αλήθεια, ποιος αμφέβαλε ότι ένα ελάχιστα αναγνωρίσιμο πρόσωπο δε θα είχε στην αρχή σχετικά χαμηλά ποσοστά στις όποιες δημοσκοπήσεις; Προφανώς δεν είναι φαβορί, προφανώς υπάρχει σχετικά λίγος χρόνος, προφανώς καθυστέρησε.

Πάντως το γεγονός είναι ότι συνέβη αυτό που έλεγαν πολλοί ποικίλης προέλευσης πολίτες: να γίνουν ευρύτερες συνεργασίες, χωρίς έντονο κομματικό πρόσωπο, με στόχο το λυτρωτική αλλαγή. Όσο για τα υπόλοιπα κόμματα; Λίγο πολύ γνωστά.

• Η Νέα Δημοκρατία στηρίζεται στις σύγχρονες εμπνεύσεις του Βασίλη του Μιχαλολιάκου και στα οράματα του Γαρουφαήλου.
• Το ΛΑΟΣ επιμένει στη γνωστή στρατηγική της διείσδυσης, όπου υπάρχει πεδίο
• Το ΚΚΕ είναι το γνωστό αρτηριοσκληρωτικό κομμουνιστικό κόμμα, απότοκο άλλων εποχών.
• Όσο για τη συριζική αριστερά: Yπάρχει η δυνατότητα επένδυσης σε μικροπολιτικά οφέλη και στον εμμονικό αντιμνημονιακό αγώνα, υπάρχει και η υπεράσπιση της ουσιαστικής αντίδρασης απέναντι σε έναν καταστροφικό δήμαρχο, στον οποίο αντιτιθόταν συστηματικά, εξάλλου, η Ανοιχτή Πόλη. Μακριά από γραφικότητες τύπου Τσακνή, και επενδύσεις σε συμπαθείς υπερήλικες ήρωες κάθε Γλέζου, ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να αποφασίσει αν είναι υπέρ ή κατά της ανατροπής των ανεπαρκών και δυνάμει φαύλων διοικήσεων σε τόσο βασικούς δύο δήμους ή θέλει να υπερασπιστεί τη στενά πολιτική του γραμμή; Η επίθεση του Παπαδημούλη στον Καμίνη (ότι και καλά δεν έχει πρόταση), να υποθέσουμε πως σημαίνει πως ο Τσακνής είχε ήδη;

Ας αποφασίσουν λοιπόν: είναι αυτοδιοικητικές οι εκλογές ή δημοψήφισμα για το μνημόνιο.

Αν είναι το πρώτο, η εκφρασμένη με υπερκομματικές υποψηφιότητες αλλαγή σε πολύπαθους δήμους είναι εκ των ων ουκ άνευ.

Αν είναι το δεύτερο, ας προκρίνουν την αποχή και την έμμεση (ή και άμεση) υποστήριξη ακόμα και σε σαμαρικούς υποψηφίους.

Κατά του Μνημονίου, λοιπόν, ακόμα και σε αυτό τον πολύπαθο δήμο;

Και άρα υπέρ του Πριονίου, να υποθέσουμε;

Υ.Γ.1: Προσπαθούμε να καταλάβουμε τους λόγους ισορροπίας και την αυτοδιοικητική διάσταση, αλλά δεν προκαλεί ενθουσιασμό η επιλογή του ιθύνοντα νου της αμαρτωλής εθνικής άρσης βαρών του Ιακώβου (με τις ουσίες πορτοκαλάδες του Σαπάνη). Η υπερπεριφέρεια Αττικής είναι πολύ σημαντικότερη απ’όσο φαίνεται.

Υ.Γ.2: Η στήριξη της υποψηφιότητας του κάκιστου πάλαι ποτέ πανίσχυρου νεοδημοκράτη αναπληρωτή υπουργού πολιτισμού Τατούλη είναι πολιτικάντικη, προβληματική και εντελώς αντιφατική σε σχέση με τα προηγούμενα.