Γράφει ο Γιώργος Στόγιας.
Σχετικά με τη χτεσινή κανιβαλική σεξιστική φασιστική διαδικτυακή επίθεση στη βουλευτή της ΔΗΜ.ΑΡ και ιστορικό Μ. Ρεπούση, έχω δυο απορίες και μερικές γενικότερες παρατηρήσεις:
Δεδομένης της λάσπης που τόσα χρόνια δέχεται η Μ. Ρεπούση αλλά και του πρόσφατου «πλασαρίσματος» της Χρυσής Αυγής στο προσκήνιο της πολιτικής μας ζωής, στην απευκταία περίπτωση βίαιης επίθεσης προς το πρόσωπό της, ο δημοσιογράφος Δημήτρης Κοτταρίδης (από τον οποίο, σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες ξεκίνησε το «κυνήγι της μάγισσας») είναι υπεύθυνος πρόκλησης μίσους; Συνέλαβε και διέδωσε τον απαραίτητο σχολιασμό, την πλαισίωση η οποία στη συνέχεια έγινε γαϊτανάκι. Η ευθύνη του βρίσκεται, κατά τη γνώμη μου, στο ότι για μιας ημέρας διασημότητα, για μια «πετυχημένη» ατάκα, έσπειρε εθνικιστικό παροξυσμό.
Θα βγει κάποιο πολιτικό κόμμα, είτε «αστικό» είτε «επαναστατικό», να καταδικάσει το φαινόμενο μιας ολικής στοχοποίησης έξω από κάθε έννοια κριτικής ή σάτιρας; Ή βαραίνει περισσότερο από τις δημοκρατικές αξίες, ο κίνδυνος μερικών χαμένων χιλιάδων ψήφων;
Η στάση που θα κρατήσουν τα κόμματα απέναντι στο φαινόμενο έχει ουσιαστική σημασία: Αν η στάση της κεντροδεξιάς ήταν διαφορετική την εποχή των πρώτων επιθέσεων στη Μ. Ρεπούση και στο βιβλίο, αν είχε δηλαδή δείξει υπευθυνότητα όπως η κ. Γιαννάκου, αντί να παραδώσει «γη και ύδωρ» στον ΛΑ.Ο.Σ. και στους νεοναζί (που τότε δε διακρίναμε), είμαι σίγουρος ότι τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Δε θα είχε κατασκευαστεί μια εθνική συναίνεση σαν μπετόν αρμέ να παρέχει ηθική και πολιτική νομιμοποίηση σε φασιστικές και σεξιστικές επιθέσεις.
Στους «πολέμους της μνήμης», οι οποίοι δεν αποτελούν ελληνική αποκλειστικότητα, μπορούμε να ξεχωρίσουμε δύο διαστάσεις. Την επιστημονική (ιστορία/ διδακτική της ιστορίας) και την πολιτική. Περί της πρώτης, σε σχέση με το αποσυρμένο βιβλίο της Στ’ Δημοτικού, μπορούμε να συζητούμε ατελείωτα για τις επιλογές που έγιναν από τη συγγραφική ομάδα, όπως επίσης και για τους λόγους για τους οποίους τελικά χάθηκε εκείνη η «μάχη». Μπορούμε να εξετάσουμε αν λόγω του ειδικού προορισμού του έργου για τη δημόσια εκπαίδευση υπήρχαν «εξαρτήσεις» που εμπόδιζαν τη συγγραφική ομάδα να πει «τα πράγματα με το όνομά τους», με αποτέλεσμα να υποπέσει σε συμψηφισμούς. Έτσι, καθώς δε μπορούσε να γράψει για τα λάθη και τις βιαιοπραγίες που διέπραξε ο ελληνικός στρατός κατά την παραμονή του στην περιοχή της Σμύρνης και την επέλαση του στην ενδοχώρα, αποφάσισε να «απαλύνει» την περιγραφή των Τουρκικών «αντιποίνων».
Αποτελεί όμως λάθος να κρίνεται ένα ολόκληρο βιβλίο, από μία φράση. Ένα βιβλίο ασύγκριτα καλύτερο από αυτό που χρησιμοποιείται. Ο «συνωστισμός» έγινε η φράση «σημαία» πίσω από την οποία πραγματοποιήθηκε η κινητοποίηση για την απόσυρση ενός βιβλίου που οι βασικές του διαφοροποιήσεις από τα προηγούμενα (και αυτά που ενοχλούσαν) ήταν άλλα: η απομυθοποίηση, η ιστορικοποίηση των «400 χρόνων σκλαβιάς» σε επίπεδο περιεχομένου, και ο εκσυγχρονισμός της διδακτικής, μέσω της χρήσης των πηγών, σε επίπεδο μεθοδολογίας. Από την άλλη μεριά, έχουν γίνει τεκμηριωμένες κριτικές στο βιβλίο, οι οποίες, μέσα στα πλαίσια ενός επιστημονικού διαλόγου, είναι χρήσιμο να συνεχίζονται.
Σε πολιτικό επίπεδο όμως, δεν έχουμε την πολυτέλεια να πατάμε σε δύο βάρκες, σε «ναι μεν αλλά». Το μόνο που πετυχαίνει μια τέτοια αμφιταλάντευση είναι να δίνει πολυφωνική κάλυψη σε ό, τι πιο ακραίο. Στο πρόσωπο της Μ. Ρεπούση, τέτοιες πολιτικές δυνάμεις επιθυμούν να χτυπήσουν -να πατήσουν και να αποτελειώσουν για να είμαι ακριβής – κάθε φωνή που αγωνίζεται στην κατεύθυνση ενός αναστοχασμού πάνω στην κατασκευή της εθνικής ταυτότητας αλλά και προς έναν εξορθολογισμό της εξωτερικής μας πολιτικής).
Πληρώνουμε τον ύπουλο νεοσυντηρητισμό της δεκαετίας του ’90. Του «Μακεδονικού», της λατρείας του Μιλόσεβιτς, της κατακραυγής για τη σύλληψη του Οτσαλάν, της σταυροφορίας για τις ταυτότητες, του «ταπεινωτικού συμβιβασμού» στα Ίμια, της ανάληψης των Ολυμπιακών. Ότι κάποτε ήταν light, γαλάζιο, σχεδόν ποιητικό, ηρωικό, λαϊκό, ενίοτε αριστεροδέξιο, σήμερα είναι χυδαίο στο διαδίκτυο και κυκλοφορεί με μαχαίρια και σιδηρογροθιές στους δρόμους.
Ο Γιώργος Στόγιας είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας του διαδικτυακού μυθιστορήματος Εαρινό Εξάμηνο.
Filed under: Εκλεκτικές συγγένειες |
feleki.wordpress.com 
άσε τα αστικά κόμματα, τους φίλους σου του σύριζα ρώτα αυτοί θα κυβερνούν σε λίγο και είναι ιδιαίτερα φίλοι τους έθνους
Γιώργο σ’ ευχαριστώ γιαυτή σου την παρέμβαση
Σχετικό και αυτό:
http://yannisharis.blogspot.com/2011/07/blog-post_09.html
Επίσης αν θυμάμαι καλά, ρεπόρτερ του ίδιου καναλιού, τότε το 1996 -εποχή Γ. Αρσένη στο υπουργείο Αμυνας, μη ξεχνιόμαστε- ,
που «έπαιζε» με τη σημαία στα Ιμια από κοινού με πράσινο δήμαρχο της περιοχής,
είναι τώρα υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ και αλωνίζει στα παράθυρα.
Υστερα μεσολάβησαν τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα, γάμος στο Παρίσι, σπίτι στο κέντρο της Αθήνας και άλλα γνωστά
Με αυτά και με τα προαναφερόμενα του άρθρου, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε:
πολιτικά στα ίδια και χειρότερα, οικονομικά στη χρεοκοπία
Μάλιστα κ. Στόγια. Οι αλήθειες πρέπει να λέγονται πάντα αλλά, τώρα ακόμα πεισσότερο.
ΔΗΛΑΔΗ. ΣΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗ ΕΓΙΝΕ ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΕΦΥΓΕ Η ΤΟΥΡΚΑΛΑ ΡΕΠΟΥΣΗ ΑΠ ΤΗ ΒΟΥΛΗ; ΑΣ ΒΓΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΧΩΡΙΣ ΦΡΟΥΡΑ .ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΕΦΤΥΝΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΗΣ ΕΔΙΝΑ ΑΞΙΑ
Με την απείρου μεγαλύτερου μεγέθους «εθνική προσβολή» που πραγματοποιήθηκε από τον Άρειο Πάγο δεν σας είδαμε να είστε τόσο ευαίσθητοι:
«-Nίκος Τσάγγας: Η Ρεπούση του Αρείου Πάγου»
Λεό (εσύ δείχνεις τον δρόμο), κ Μιαχαλόπουλε, σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
Σημαντική παράλειψη του κειμένου αποτελεί μια αναφορά στην έμφυλη διάσταση των επιθέσεων στη Μ. Ρεπούση. Σε εκατοντάδες σχόλια κάτω από αναρτήσεις «ενημερωτικών» site, το γυναικείο σώμα χρησιμοποιείται ως το ιδανικό σκεύος για να φτύσει φαντασιακά ο κάθε «αρρωστημένος» τη χολή του. Βάζω τη λέξη «αρρωστημένος» σε εισαγωγικά γιατί, παρότι αυτό νιώθω περί των σχολιαστών, ξέρω ότι ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός δεν μας βοηθάει πουθενά. Όταν ένα φαινόμενο έχει τόσο μεγάλη έκταση, οι φορείς του δεν είναι σωστό να αντιμετωπίζονται με όρους παθολογίας, λες και αποκλίνουν από τη νόρμα. Ίσα ίσα, έδω πρόκειται περί της ανάδυσης μιας νέας νόρμας με κυριαρχικά χαρακτηριστικά, η οποία θα πρέπει να αναλυθεί και να πολεμηθεί πολιτικά.
.Ο Γιώργος Στόγιας είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας του διαδικτυακού μυθιστορήματος…..Ο δράκος από το νέο σας αυτό μυθιστόρημα»Η Μαρία στη χώρα των Ελλήνων ¨'» ποτέ βγαίνει?
Τελικά και οι εκπαιδευτικοί μας είναι του ιδίου επιπέδου με τους πολιτικούς μας.
Είναι τράγικό πλέον να υπάρχουν πολιτικοί και εκπαιδευτικοί άπατρις και παραποιούντες της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ιστορίας ντρέπομαι ειλικρινά που το Ελληνικό κράτος δίνει βήμα σε εσάς και ακόμα περισσότερο ντρέπομαι που υπάρχουν Ελληνες που ψηφίζουν άτομα τύπου Ρεπούση.
Και χρησιμοποιώντας τον όρο συνωστισμό αρκετά πλέον έχουν συνωστιστεί άχρηστοι και επικίνδυνοι σε αυτήν την χώρα καιρός να φεύγουν.
να φύγουμε αλλά να γίνουμε κι εμείς… άπατρις;
Με την απείρου μεγαλύτερου μεγέθους «εθνική προσβολή» που πραγματοποιήθηκε από τον Άρειο Πάγο δεν σας είδαμε να είστε τόσο ευαίσθητοι:
«-Ο Άρειος Πάγος και το μήνυμα: Προδώστε, ξεπουλήστε, λεηλατήστε… Εγώ είμαι εδώ για να σας αθωώσω! »
η ΗΡΩΙΔΑ κ. Ρεπούση , έγραψε μόνο λίγα για τα εγκλήματα του ιμπεριαλιστικού στρατού κατοχής και εισβολής , εναντίον των μουσουλμάνων.
ο οποίος εισέβαλε με το δικαιολογητικό προστασίας των πατριαρχικών, των οποίων το εθνοπολιτιστικό υπόβαθρο ήταν ΚΟΙΝΟ με αυτό των μουσουλμάνων Τούρκων
ο όρος συνωστισμός είναι ακριβέστατος. όπως και οι εμπρησμοί, οι δολοφονίες αθώων γυναικών και τα κομπολόγια από τις ρώγες τους.
η ΑΛΗΘΕΙΑ δεν πρέπει να κρύβεται από ΕΝΤΙΜΟΥΣ ανθρώπους
Nα ένα χρήσιμο άρθρο στη σημερινή ‘Αυγή»:
«Αλήθειες για τη Γενοκτονία των Ποντίων»
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=690088
υπενθυμίζουμε ότι αφενός οι πατριαρχικοί σύμφωνα με το πατριαρχείο δεν ξεπερνούσαντο 20% , αφετέρου οι δυτικοί ορθά όριζαν τους κατοίκους της περιοχής της Σμύρνης , ως τους μοναδικούς υπεύθυνοε για το μέλλον τους, δια μέσου του Δημοψηφίσματος, το οποίο είχε ορισθεί να τελεστεί εντός πενταετίας..
όσο δε για την ΝΔ , αποτελεί αυταπάτη ότι θα μπορούσε να υπερασποσθεί την φιλελεύθερη υπουργό της κ. Γιαννάκου.
εδώ , σήμερα ο πρώην αρχηγός της ναζιστικής χρυσής αυγής κ. Βορίδης προαλείφεται για μελλοντικός αρχηγός της και πρωθυπουργός….
Την άνοδο και την καπηλεία που επιχειρεί η ακροδεξιά την οφείλει σε τέτοιες προσεγγίσεις όπως η παραπάνω.
Το πρόβλημα είναι ότι η ανοησία και η ημιμάθεια έχει συνέπειες που τις πληρώνει όλη η κοινωνία και όχι μόνο όσοι ενημερώνονται γις τις σελίδες εκείνες της ιστορίας από την τουρκική ασφάλεια.
Θα σας πρότεινε να δείτε το αφιέρωμα στο «Δρόμο της Αριστεράς» με κείμενο μόνο Τούρκων αντιεθνικιστών ιστορικών, για να δείτε ότι τα όσα συνέβησαν εκεί τότε, απέχουν παρασάγγας από την ρεπούσεια αντίληψη της ιστορίας:
http://e-dromos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=5283:%CE%B7-%CE%B9%CE%B4%CE%AD%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85&Itemid=64
———————————————
Οι Τούρκοι σύντροφοι τα γράφουν εξαιρετικά καθαρά στο αφιέρωμα του «Δρόμου». Πηγαίνετε να διαβάσετε:
– Fikret Baskaya : Η συνείδηση της Ιστορίας θα μας απελευθερώσει,
– Ahmet Oral: Για το Αρμενικό, Ελληνικό, Κουρδικό και Αλεβίτικο Ζήτημα,
– Attila Tuygan: Γενοκτονία για την “ιερή πατρίδα”,
-Taner Akçam: Οι εκτοπίσεις και οι σφαγές των Ελλήνων του 1913-1914: Πρόβα για τη Γενοκτονία των Αρμενίων
– Sait Çetinoğlu: Η ιδέα του ανεξάρτητου Πόντου και η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, Το Τέλος του Κινήματος και η Εκδίωξη
– Pervin Erbil: Μια τραγική σελίδα στην εκκαθάριση των Ρωμιών, 1914-1924.
Διάβασα μὲ προσοχὴ τὸ ἄρθρο σας κ. Στόγια – στὸ tvxs, γιὰ νὰ εἶμαι εἰλικρινής, ἀφοῦ ἐκεῖ ἀναδημοσιεύτηκε – καὶ ἔχω μερικὲς ἐνστάσεις:
1) Κριτικὴ ἐπὶ τοῦ διδακτικοῦ/ἐπιστημονικοῦ, ἀλλὰ καὶ τοῦ πολιτικοῦ σκέλους τῆς ἱστορίας μὲ τὸ βιβλίο Ἱστορίας τῆς Στ` Δημοτικοῦ, ὑπῆρξε ὄχι μόνον ἀπὸ τοῦς ἀκροδεξιοὺς καὶ τοὺς νεοναζί, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ κάποιους ἀριστερούς, καθὼς καὶ ἀπὸ κάποιους νηφάλιους καὶ σκεπτόμενους πολίτες ποὺ ἀπὸ τότε ἔβλεπαν τὸ αὐγὸ τοῦ φιδιοῦ νὰ ἐκκολάπτεται – καὶ νὰ ἐκκολάπτεται ἀπὸ τέτοιου εἴδους ἱστορίες.
2)Τὸ βιβλίο τῆς κας Ρεπούση δὲν ἦταν ἕνα ὁποιοδήποτε ἐπιστημονικὸ πόνημα, ἀλλὰ τὸ σχολικὸ ἐγχειρίδιο πού, μέσα στὸ καθεστὼς τοῦ ἑνὸς καὶ μόνον ἐγκεκριμένου διδακτικοῦ ὑλικοῦ, θὰ ἀποτελοῦσε τὴ βάση διδασκαλίας σὲ ὅλα τὰ παιδιὰ ποὺ πηγαίνουν σὲ ἑλληνικὸ σχολεῖο (καὶ μέσα σὲ αὐτά, ἀσφαλῶς, ἐντάσσονται καὶ μουσουλμανάκια, ἑβραιόπουλα, παιδιὰ μεταναστῶν ἀπὸ κάθε γωνιὰ τοῦ εὐρασιατικοῦ χώρου κ.λπ.). Ἀπὸ αὐτὸ καὶ μόνο τὸ γεγονός, ἡ καθιέρωσή του – χωρὶς δυνατότητα ἀντιλόγου μέσα στὴν ἐκπαιδευτικὴ κοινότητα, πόσῳ μᾶλλον μέσα στὴν τάξη – ἀπετέλεσε ΠΟΛΙΤΙΚΟ γεγονός. Καὶ ὡς τέτοιο, ὑπόκειται στὴν ΠΟΛΙΤΙΚΗ κριτική. Ἡ ταύτιση αὐτῆς τῆς κριτικὴς μὲ τὸ μέρος της ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν ἀκροδεξιὸ ἐσμό, ἐπιτρέψτε μου νὰ παρατηρήσω, φανερώνει πολιτικὴ μεροληψία (γιὰ νὰ ἐκφραστῶ μὲ ἐπιείκεια).
3) Τὸ ἐπιστημονικὸ ἔργο τῆς κυρίας Ρεπούση εἶναι ἁρμοδιότητα τῶν ἐπιστημονικῶν κύκλων νὰ τὸ κρίνουν καὶ νὰ τὸ ὑπερασπιστοῦν ἢ νὰ τὸ πολεμήσουν. Ἀλλὰ τὸ ἐκπαιδευτικὸ ἔργο της, ποὺ ἀπευθύνεται μάλιστα στὴν πρωτοβάθμια ἐκπαίδευση, γιὰ ὅσο καιρὸ τουλάχιστον ἔχουμε τὸ σημερινὸ ἀπαράδεκτο ἐκπαιδευτικὸ σύστημα (περὶ τοῦ ὁποίου μπορεῖ νὰ ἀνοίξει ἄλλη συζήτηση), ἀφορᾶ τοὺς πάντες. Καὶ ἀκριβῶς γι’ αὐτὸ, δὲν μπορεῖ νὰ γίνει δίκη προθέσεων γιὰ τοὺς ἐπικριτὲς της. Μπορεῖ νὰ ἐπιθυμοῦν επιθυμούν «να χτυπήσουν -να πατήσουν και να αποτελειώσουν για να είμαι ακριβής – κάθε φωνή που αγωνίζεται στην κατεύθυνση ενός αναστοχασμού πάνω στην κατασκευή της εθνικής ταυτότητας αλλά και προς έναν εξορθολογισμό της εξωτερικής μας πολιτικής», ὅπως γράφετε, μπορεῖ ὅμως καὶ νὰ θέλουν νὰ συμβάλουν στὴν πολυφωνία ποὺ ἡ δημοκρατία ἐπιβάλλει (καὶ πού, μὲ τὸ ἕνα καὶ μόνο ἐγκεκριμένο βιβλίο, ἀπουσιάζει ἀπὸ τὴ σχολικὴ αἴθουσα καὶ τοὺς φωστῆρες τοῦ ὑπουργείου καὶ τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου).
Φιλικὰ καὶ χωρὶς διάθεση ὄξυνσης
Αὐγουστῖνος Τσιριμῶκος
Δημοσιογράφος – Ρόδος
Σχετικά με το ερώτημα » ποιο κόμμα θα έχει το θάρρος να βγει μπροστά και να καταδικάσει …», θα ήταν λάθος μου να παραλείψω πως ενημερώθηκα από τον κ. Στρατή Κατάκο, αντιπρόεδρο της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, για την εξής δήλωσή του: «Αν δεν υπερασπίσουμε τη Μαρία Ρεπούση τώρα, σε λίγο όσοι δεν υποτάσσονται στην εθνικιστική υστερία θα διαπομπεύονται δημόσια, θα δέχονται λεκτική και φυσική βία και μπορεί να λυντσάρονται κιόλας σε μια εξαθλιωμένη και αποκτηνωμένη ελλάδα της δραχμής».
Χρωστώ μερικές απαντήσεις σε σχόλια, θα τις δώσω μόλις βρω τον απαραίτητο χρόνο.
Το να μην μπορείς να ξεχωρίσεις το μαύρο από το άσπρο, το θετικό από το αρνητικό, το να μην βασίζεις την άποψή σου σε μια βαθύτατη γνώση αλλά στην ιδεοληψία και στην στερεοτυπική απεικόνιση της ζωής, οδηγεί τελικά σε μια κοινωνική στάση που βασίζεται στην αντίληψη του Ψωμιάδη και του Μιχαλολιάκου «εγώ δεν εγκαταλείπω τον κολλητό μου κι ας έχει κάνει τη μεγαλύτερη μαλακία».
Είναι ένδειξη της νεοελληνικής ψευτομαγκιάς και της κοπαδικής λειτουργίας και σίγουρα δεν αντιστοιχεί σε στάση πολιτών.
Και μια δήλωση του Μάνου Ματσαγγάνη, όπως τη βρήκα στο μπλογκ «Μη μαδάς τη μαργαρίτα»:
Mάνος Ματσαγγάνης:
Στηρίζω τη Μαρία Ρεπούση χωρίς κανέναν ενδοιασμό και με όλες μου τις δυνάμεις. Είναι η συνάδελφός μου που βάλλεται για την επιστημονική της δουλειά από αγράμματους φανατικούς. Είναι η συντρόφισσά μου στη Δημοκρατική Αριστερά που έχει γίνει στόχος ακροδεξιών εθνικιστών. Και, τέλος, είναι ένας ελεύθερος άνθρωπος που απειλείται ανοιχτά από τραμπούκους του χειρίστου είδους, με στόχο να υποχρεωθεί να σιωπήσει. Η υπεράσπιση της Μαρίας είναι υπεράσπιση του δικαιώματός μας να ζούμε σε μια ευρωπαϊκή χώρα – κόντρα σε όσους (και είναι πολλοί) ονειρεύονται μια Ελλάδα βαλκανική ή τριτοκοσμική.
‘Ομως όταν διατυπώνει τον παραπάνω αφορισμό ο Ματσαγγάνης έχει κλειστά τα σχόλια. Και βέβαια εύκολα διακρίνεις το σχήμα στη συγκεκριμένη θέση του, όπου τα πάντα παίρνουν χαρακτηριστικά ασπρόμαυρης αντίθεσης. Τίποτα άλλο δεν χωράει!!!
Από τη μια βρίσκεται η εξιδανικευμένη οσία Μαρία και από την άλλη, όσοι της ασκούν κριτική είναι απαραιτήτως «αγράμματοι φανατικοί».
Οποίος σταλινισμός, μέσα σε τόσο λίγες σειρές;
Φοβούνται οι πολεμοκάπηλοι Μάνο, μπάς και εκκλείψουν μερικοί λόγοι άκρατου μίσους μεταξύ των λαών, γιατί τότε τι θα κάνουνε χωρίς βαρβάρους. Είναι και αυτοί μια κάποια λύση.
Είμαι με τη Μαρία, γιατί ξέρει πόση δύναμη έχει η γνώση της αλήθειας και της υπομονής.
Καλά όλα τ’ άλλα με μακεδονικό, Μιλόσεβιτς κ.λπ. συμφωνώ και επαυξάνω. Αλλά γιατί θα έπρεπε να είμαστε υπέρ της παράδοσης του Οτσαλάν;
Τζουμ τριαλαριλαρό!!!
Μ’ αυτά και μ’ αυτά θα καταφέρετε την Χρυσή Αυγή να πάει στο 20%
Πάντως δε θα ήθελα να κάνετε μάθημα στα παιδιά μου…
Είναι κι αυτό φασιστικό;
Τζουμ τριαλαριλαρό!!!
Τη Χρυσή Αυγή θα τη φέρατε εκεί, εσεις, που-αλίμονο- ταυτίζεστε και την ψηφίζετε. Άκριτα και απλοϊκά !
Ρωτήστε, αν έχει κανένα δάσκαλο μέλος να διδάξει στα παιδιά σας αυτά, που πρεσβεύει; Και βοηθειά σας κ. cruss1204.
Τόσα καταλαβαίνεις, τόσα λες.
Τη Χρυσή Αυγή τη φέρατε εκεί που βρίσκεται εσείς και οι όμοιοί σας. Εσείς που καταφέρατε να έχει γίνει αφόρητη η ζωή σε χιλιάδες Έλληνες (λόγω της εγκληματικότητας των λαθρο), εσείς που καθώς τόσα χρόνια πολεμούσατε ό,τι εθνικό εντός της χώρας μας και στηρίζατε ότι έτρεφε τον αλυτρωτισμό στα γύρω κράτη, εσείς που τόσα χρόνια βαφτίζατε φασίστα όποιον διαφωνούσε μαζί σας, με αποτέλεσμα σήμερα να έχει χαθεί η διάκριση.
Όσο για τους δασκάλους που μου λέτε, τι να σας πω; τέτοιοι δάσκαλοι δεν υπάρχουν πια… Όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί φοβούνται τις «δημοκρατικές» σας διώσεις. Η τελευταία, η κ. Χαρά Νικοπούλου, απομακρύνθηκε από τη θεση της γιατί ενοχλούσε τους φίλους σας, τους τούρκους εθνικιστές, στο Τουρκικό Προξενείο της Θράκης!!!
Και λίγα σας λέω, γιατί πολλά τα κάνατε…
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Ιδού γιατί απουσίασε η ρεπούση από τη σιγή για τη Γενοκτονία
Η φιλόλογος Γαλλικής, που γρήγορα εξελίχθηκε σε καθηγήτρια ιστορίας -μία μετριότατη επιστήμων- είναι επιφανές μέλος της «συμμαχίας των πρόθυμων», αυτών δηλαδή που ένα αόρατο υπερατλαντικό χέρι, βοηθά να ανελίσσονται ακαδημαϊκά. Μέλη της συμμαχίας των πρόθυμων, έχει εγκαταστήσει το χέρι του..
Σόρος σε όλα τα Α.Ε.Ι. με τη βοήθεια των «ιδρυμάτων» του. Το δέλεαρ είναι η ανέλιξη σε καθηγητικές βαθμίδες και τα συνέδρια. Καμιά φορά και ερωτικοί ή σεξουαλικοί λόγοι.
Σε ένα μήνα λοιπόν, η ρεπούση, θα βρίσκεται σε συνέδριο στον Πόντο στο Karadeniz University ως μέλος του Advisory Board του συνεδρίου (http://www.historyeducation.org/ishe-2012-committees.html). Πώς θα απολογηθεί στους εκεί προφεσόρους, (βλ.και γκρίζους λύκους), που τη θεωρούν φίλη τους, όπως περιχαρής ο φίλος της και επικεφαλής οργανωτής του συνεδρίου, συγχωριανός του Ερντογάν από τα Ριζά του Πόντου Ismail Demircioglu, ο οποίος κατέχει την έδρα Fatih (πορθητής) στο Πανεπιστήμιο της Μαύρης Θάλασσας;
(http://www.fatih.ktu.edu.tr/ πνιγμένη στην Τουρκική σημαία. Η ρεπούση δεν έχει όμως πρόβλημα με την τουρκική σημαία που βρίσκεται παντού, ούτε το επισημαίνει στους εκεί συναδέλφους της. Ρίξτε μια ματιά στο site της Σχολής του φίλου της Υπεύθυνης Παιδείας της ΔΗΜ.ΑΡ. ρεπούση http://www.fatih.ktu.edu.tr/ και δείτε πόση λαγνεία έχουν στην τουρκική σημαία. Βλέπετε να λείπει απο πουθενά; Μετά σκεφτείτε πώς συμπεριφέρονται στην ελληνική σημαία οι όμοιοι της ρεπούση στην Ελλάδα και τα μαθήματα που κανουν στους Έλληνες «να μην είναι εθνικιστές»! Οι άνθρωποι που δεν έχουν πρόβλημα να τους πνίγουν με τουρκικές σημαίες, αγχώνονται με την ελληνική! Η αναθεώρηση της ιστορίας προς την κατεύθυνση της ανοχής είναι μονόπλευρη; Μόνο εμείς την αλλάζουμε για να κατευνάσουμε τους γείτονες κα ρεπούση; Γιατί δεν επισημαίνετε στους τούρκους φίλους σας, ότι το θέαμα με τα εκατομμύρια σημαίες και τη φάτσα του Κεμάλ, παντού, μέχρι και στα καπάκια της τουαλέτας είνα «εθνικιστικό»;).
Θα επανέλθουμε, με το θαυμαστό κόσμο της συμμαχίας των πρόθυμων (που πάντως εισπράττουν πολύ πρόθυμα τα χρήματα από το ελληνικό δημόσιο, βρίσκουν «εθνικισμό» την μία ελληνική σημαία σε ελληνικό πανεπιστήμιο, αλλά καταπίνουν τη γλώσσα τους, για τις 3.000 τουρκικές σημαίες που υπάρχουν σε τουρκικό πανεπιστήμιο
Τώρα εσύ νομίζεις πως είσαι έξυπνος; Ο Σαμαράς κι ο Μιχαλολιάκος είναι επίσης καλεσμένοι γι’αυτό δεν ήταν παρόντες;
Είναι αλήθεια ότι η σημερινή φασαρία από ένα πλήθος απόγονων των ακροδεξιών δωσίλογων, των απόγονων των Εξη (που πρόσφατα πετυχαν να ακυρώσουν την απόφαση του τότε επ. δικαστηρίου), των απογόνων των δολοφόνων του μικρασιατικού ελληνισμού που έθεσαν στη λήθη και τη σιωπή οτιδήποτε σχετιζόταν με τη Μικρά Ασία, τον Πόντο κ.λπ, σήμερα χύνουν μαύρο υποκριτικό δάκρυ και γίνονται τιμητές.
Όμως φτάσαμε σ’ αυτό το θλιβερό σημείο γιατί ένα τμήμα της αριστεράς έκλεισε τα μάτια μπρος σε μια παλιά ανθρωπιστική καταστροφή, συγκάλυψε τα φοβερά νεοτουρκικά εγκλήματα γενοκτονίας εις βάρος των Αρμενίων, των Ελλήνων της Ανατολής, των Ασσυροχαλδαίων, ξέχασε τις γενοκτονίες που συνέβησαν και κρύφτηκε πίσω από το εξισωτικό ιδεολόγημα του ανύπαρκτου «συνωστισμού».
Εμείς από προσφυγική αριστερή σκοπιά ασκήσαμε σφοδρή κριτική στις λειτουργίες της αποσιώπησης και της συγκάλυψης τόσο από την αντίληψη «τύπου Ρεπούση», όσο και απ’ αυτή των ακροδεξιών τύπου Άρειου Πάγου.
Τα περί «συνωστισμού» υπάρχουν συγκεντρωμένα στην παρακάτω διεύθυνση:
http://pontosandaristera.wordpress.com/category/%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82/
«…ακριβός στα πίτουρα και φθηνός στο αλεύρι…» Λαϊκή παροιμία.
Όλο λόγια, ναι μεν αλλά, αναγκαίοι συμβιβασμοί, ατυχείς φράσεις, κύριε Στόγια.
Το δικαίωμα να εκφράζεις τις απόψεις σου είναι δημοκρατικό δικαίωμα σε κοινωνίες με πλειονοψηφικές διαδικασίες. Όπως παραμένει δικαίωμα της πλειοψηφίας να απορρίπτει με κάθε νόμιμο τρόπο, που φθάνει έως την σάτυρα και την λεκτική αποδοκιμασία, όταν πιστεύει πως οι απόψεις κάποιου «ιστορικού» τον προσβάλλουν προσωπικα, συλλογικά ως κοινωνία και ως έθνος, ωχ με συγχωρείτε χρησιμοποίησα απαγορευμένη λέξη.
Γενικά στην καταγραφή της ιστορίας υπεισέρχονται πολλών ειδών υποκειμενικοί παράγοντες, αλλά η χρηματοδότηση απο ύποπτες πηγές του εξωτερικού για την αναθεώρηση της ιστορίας όλων των βαλκανικών κρατών και του οθωμανικού ζυγού του, δεν είναι ιστορία, είναι εμπορική συναλλαγή… προσωπική άποψη.
Aπό το κείμενο που μας παραπέμψατε μου άρεσε ο επίλογος:
«Η απόρριψη του συγκεκριμένου πονήματος …. από την κατακραυγή για την μερικότητα και την αντιεπιστημονικότητα που το διέκρινε , περιγράφεται εξαιρετικά από τον Κ. Παλούκη: “ Η άρνηση του βιβλίου είναι μια «εξέγερση» των «από κάτω» που διεκδικούσαν και διεκδικούν το ρόλο που τους αξίζει και τους ανήκει στην ιστορία, αλλά και σε αυτήν εδώ τελικά την κοινωνία. Είναι η άρνηση και η αντίσταση σε συμβολικό και ιδεολογικό επίπεδο, σε επίπεδο ιστορίας, της εξαφάνισης τους από το ιστορικό γίγνεσθαι. Είναι η διεκδίκηση του παρελθόντος τους και του «πόνου» τους. Είναι η διεκδίκηση του δικαιώματός τους να έχουν άποψη για τη δική τους συλλογική ιστορική μνήμη….”
Ειναι η δεν ειναι ενοχη ?
Ειναι η δεν ειναι ανθελληνας ?
Για ποια λασπη μιλατε ρε παιδια ?
Που την ειδατε την λασπη ?
Δωστε απαντηση σ αυτα και μετα δικαιουστε να μιλατε για λασπη ……
Την πιο καλή απάντηση της έδωσαν οι αριστεροπόντιοι. Ειδικά στον παραπάνω ταιριάζει ο πρόλογός τους:
«Είναι αλήθεια ότι η σημερινή φασαρία από ένα πλήθος απόγονων των ακροδεξιών δωσίλογων, των απόγονων των Εξη (που πρόσφατα πετυχαν να ακυρώσουν την απόφαση του τότε επ. δικαστηρίου), των απογόνων των δολοφόνων του μικρασιατικού ελληνισμού που έθεσαν στη λήθη και τη σιωπή οτιδήποτε σχετιζόταν με τη Μικρά Ασία, τον Πόντο κ.λπ, σήμερα χύνουν μαύρο υποκριτικό δάκρυ και γίνονται τιμητές….»
Η κα Ρεπουση δεν ειναι ενοχη.Ειναι απλως «καθαρη αριστερη», οπως δεν ειναι χιλιαδες αλλοι αριστεροι στη χωρα. Με αλλα λογια ειναι αθεη και διεθνιστρια, δηλαδη δεν πιστευει σε πατριδες, συνορα, παραδοσεις, ηθη κι εθιμα κλπ κλπ. Προοωθει λοιπον την ιδεα μιας παγκοσμιοποιημενης κοινωνιας διχως συνορα, στην οποια ολοι θα ζουμε ανεφελα και ειρηνικα. Γιαυτο ακριβως κι ολοι οι υποστηρικτες της θεωρουν «εθνικισμο» το ξεσηκωμο για το μακεδονικο, τα Ιμια, τους αμετρητους λαθρομεταναστες κλπ κλπ. Γιαυτο το λογο και το ΚΚΕ επι εμφυλιου πολεμου ειχε προχωρησει αρχικα σε συμφωνια με τους Σλαβομακεδονες για να τους παραχωρησει ενα κομματι της χωρας, Για τους «καθαρους αριστερους» κατι τετοιο δε θεωρειται εθνικη προδοσια, αφου δεν πιστευουν στα αστικα κρατη και τα συνορα, παρα μονο σε μια ιδανικη αριστερη κοινωνια στην οποια ολοι θα ζουμε αγκαλιασμενοι. Υπο αυτο το πρισμα, στη κα Ρεπουση και τους φανς της φαινεται ακατανοητη η αντιδραση των Ποντιων και χαρακτηριζεται ως εθνικιστικη. Δεν μπορεις να χαρακτηρισεις ως ανθελληνες καποιους που δε θεωρουν κατι σημαντικο το «ελληνας». Απλως, η επιδεικτικη της αποχωρηση απο τη βουλη εκεινο το χρονικο σημειο καταδεικνυει τοσο την αδιαφορια της προς πιθανες αντιδρασεις, οσο και την πιστη της οτι εχει απολυτως δικαιο σε αυτα που πρεσβευει και γραφει.
ΥΣ: Καμια αμφισβητηση για την εγκυροτητα της ως ιστορικου, Απλως η «αναθεωρηση της ιστοριας» εχει καποια ορια, τη στιγμη μαλιστα που στη γειτονα χωρα το μαθημα διδασκεται στα σχολεια απο στρατιωτικους.
Να ένα από τα απίστευτα ψεύδη της ακροδεξιάς, που μετέτρεψε την Ελλάδα σε αμερικανικό προτεκτοράτο:
«Γιαυτο το λογο και το ΚΚΕ επι εμφυλιου πολεμου ειχε προχωρησει αρχικα σε συμφωνια με τους Σλαβομακεδονες για να τους παραχωρησει ενα κομματι της χωρας…»
STOGIA SOVAREPSOU
Κάτω τα χέρια από τον Στόγια.
Ο Στόγιας είναι ένας καθώς πρέπει Αρβανίτης…..
Ρίξτε μια ματιά… ένα σχόλιο έχει «παγιδευτεί»!!!!!!