Σχετικά με την ποινική δίωξη εναντίον της Στέλλας Πρωτονοταρίου (μέρος β’)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Με αφορμή την ποινική δίωξη εναντίον  συναδέλφων του 132^ου Δ. Σχ. Αθηνών

Το Δ.Σ. της ΔΟΕ καταγγέλλει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την ποινική δίωξη που ασκήθηκε εναντίον της συναδέλφου Στέλλας Πρωτονοταρίου, πρώην διευθύντριας του 132^ου Δ. Σχολ. Αθηνών και της συναδέλφου που μετείχε στη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας των μαθητών που προέρχονται από άλλες χώρες.

Αυτή η δίωξη επιβεβαιώνει περίτρανα την προηγούμενη εκτίμηση του Δ.Σ. της ΔΟΕ πως η όλη αντιμετώπιση, τόσο απέναντι στην Διευθύντρια του σχολείου, όσο και απέναντι στο Σύλλογο Διδασκόντων «έχει έντονο ιδεολογικό προσανατολισμό και στόχο την ακύρωση της δουλειάς των συναδέλφων του σχολείου  και των εκπαιδευτικών τους δραστηριοτήτων, αλλά και την τιμωρία-φρονηματισμό, ως γενικό μέτρο για την ανάσχεση κάθε ριζοσπαστικής εκπαιδευτικής δράσης». Το πρώτο βήμα ήταν η απομάκρυνση της Δ/ντριας του Σχολείου. Κατόπιν έγιναν προσπάθειες, βάσει «άνωθεν» εντολών και πιέσεων να ανατραπούν και να ακυρωθούν οι δράσεις του σχολείου και οι αποφάσεις του ΣυλλόγΣου Διδασκόντων.

Ένα χρόνο μετά, το επόμενο βήμα είναι η ποινική δίωξη εναντίον της συναδέλφου Στέλλας Πρωτονοταρίου γιατί έπραξε «το κατ’ εξακολούθησιν έγκλημα» να παραχωρεί χώρους του σχολείου για τη διδασκαλία μητρικής γλώσσας των μαθητών του σχολείου στο οποίο το 70% είναι παιδιά μεταναστών.

Στην πραγματικότητα στο 132^ο Δ. Σχ. διδάσκονταν δύο μητρικές γλώσσες, γίνονταν δωρεάν μαθήματα ελληνικών στους μετανάστες γονείς και υλοποιούνταν πλήθος άλλων πρωτοβουλιών διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. Πρωτοβουλίες και προγράμματα πραγματικά καινοτόμα που οδήγησαν στο μηδενισμό σχεδόν της μαθητικής διαρροής, την εξαφάνιση των κρουσμάτων βίας και στη βελτίωση της επίδοσης των μαθητών και της σχέσης τους με το σχολείο. Οι σύγχρονες παιδαγωγικές έρευνες δείχνουν πόσο αναγκαία είναι η διδασκαλία της μητρικής γλώσσας για την εκμάθηση των ελληνικών από μετανάστες μαθητές, καθώς και τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας με την ελάττωση των επιπτώσεων της σχολικής ανισότητας.

To εκπαιδευτικό κίνημα με τη στάση και τη δράση του έχει διαχρονικά υπερασπιστεί και επιβάλλει την παιδαγωγική ελευθερία και τη δημοκρατία στο σχολείο. Στήριξε πάντα τους εκπαιδευτικούς, που βρέθηκαν απέναντι σε αυθαιρεσίες και διοικητικό αυταρχισμό, από όπου κι αν αυτός εκδηλωνόταν. Απέναντι στη χειραγώγηση των συναδέλφων υπερασπίζει τον αποφασιστικό ρόλο και τη λειτουργία του συλλόγου διδασκόντων, κι απέναντι στην  αντιεκπαιδευτική πολιτική υπερασπίζει το καθολικό δικαίωμα στη μόρφωση. Αγωνίζεται για ένα δημόσιο δωρεάν σχολείο που θα ικανοποιεί τις σύγχρονες μορφωτικές και κοινωνικές ανάγκες, ένα σχολείο των όλων και των ίσων. Γι αυτό αντιπαλεύει τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα που απαξιώνουν τη δημόσια εκπαίδευση, δημιουργούν ένα φτηνό και ευέλικτο σχολείο της αγοράς, ένα σχολείο για «λίγους και εκλεκτούς» ένα σχολείο που αποψιλώνεται από κάθε πρόγραμμα αντισταθμιστικής αγωγής (ενισχυτική διδασκαλία, τάξεις υποδοχής, τμήματα ένταξης, κλπ) αναπαράγοντας και βαθαίνοντας τις ανισότητες.

Η ποινική δίωξη είναι, σαφέστατα, πολιτικό ζήτημα.

Είναι συνέχεια της πολιτικής του αυταρχισμού και των διώξεων απέναντι σε κάθε κριτική παιδαγωγική πρακτική. Είναι αποτέλεσμα μιας αντίληψης και πολιτικής βαθύτατα συντηρητικής που θέλει να επιστρέψει την εκπαίδευση στην περίοδο του ’50 και του μετεμφυλιοπολεμικού κράτους.

Στην πραγματικότητα αυτό που ενοχλεί στην περίπτωση του 132^ου Δ. Σχ. είναι το γεγονός ότι η συλλογικότητα που λέγεται Σύλλογος Διδασκόντων, όρισε με σαφήνεια και νοηματοδότησε με έμπρακτες δράσεις το ζήτημα της σχέσης του σχολείου με τους μετανάστες μαθητές του και τους γονείς τους. Πάρθηκαν πρωτοβουλίες που υπερέβαιναν τον κρατικό σχεδιασμό, αλλά και τις κρατούσες αντιλήψεις.

Το ζήτημα των όρων και των υποδομών του σχολείου δεν μπήκε με γενικό και αφηρημένο τρόπο, αλλά από τη σκοπιά της υλοποίησης των καινοτόμων διαπολιτισμικών δράσεων. Το ζήτημα του περιεχομένου της σχολικής πράξης και παιδαγωγικής λειτουργίας τέθηκε ως εσωτερική ανάγκη των μετεχόντων και όχι ως υποχρέωση που πρέπει να εφαρμοστεί.

Τα παραπάνω, λοιπόν, συστατικά μιας θεμελιωμένης από τους ίδιους τους μετέχοντες παιδαγωγικής ελευθερίας, ενόχλησε τόσο τη διοίκηση που παρενέβη κατασταλτικά, όσο και το  ΥΠΕΠΘ που με τη στάση του κάλυψε και καλύπτει πολιτικά, τη δίωξη..

Είναι σοβαρό πολιτικό ζήτημα το να απαγορεύεται η χρήση των αιθουσών στο Σύλλογο Διδασκόντων ενός σχολείου και να ποινικοποιείται η δράση ενός Συλλόγου Διδασκόντων και της Διευθύντριάς του στο σχολείο, επειδή έκαναν πράξη τα οράματα των προοδευτικών παιδαγωγών και της κοινωνίας.

Ύστερα από τα παραπάνω, το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε.:

• Εκφράζει την έμπρακτη αλληλεγγύη του στις διωκόμενες συναδέλφους, απέναντι στον αυταρχισμό, τον αναχρονισμό, τον κοινωνικό αποκλεισμό, την περιθωριοποίηση, τις διακρίσεις, την απόρριψη και τους ταξικούς φραγμούς.
• Θα παραστεί σε προγραμματισμένη συνέντευξη τύπου για το θέμα.
• Καλεί σε εκπαιδευτική συγκέντρωση την ημέρα της δίκης, στις 16 Ιουνίου 2009, έξω από το Α’ Μονομελές Πλημ/κείο Αθηνών.
• Καλεί σε διαμαρτυρία έξω από τη Διεύθυνση Α΄ Αθηνών την προηγούμενη ημέρα στις 13:00 το μεσημέρι.
• Καλεί τους Συλλόγους να αποστείλουν αντίστοιχες αποφάσεις στη ΔΟΕ, στη Διοίκηση, την Εισαγγελία και το ΥΠΕΠΘ.

Από τη ΔΟΕ